In de stroomversnelling
We gaan snel en zitten in een stroomversnelling. De belangstelling neemt toe.
Opmerkingen van ” eindelijk” en “wat een goed en mooi initiatief” felicitaties en complimenten. Een mens zou er van gaan blozen.
Maar daar doen we het niet voor, we doen het omdat er een grote (groeiende) groep medemensen zijn, die dringend een steun in de rug nodig hebben, een hand om even vast te houden, een schouder om op te huilen, een mens om even tegen aan te praten. En om met anderen te zijn die begrijpen dat lachen en huilen heel dicht bij elkaar liggen. Met mensen te zijn die begrijpen hoe moeilijk het is om tegen je geliefden te zeggen, dat er over afscheid gesproken moet worden. Met mensen te zijn die snappen hoe moe je soms bent. Met mensen die je helpen in de soms moeizame zoektocht naar de voor jou juiste informatie. Met mensen waar je kan delen dat je zo enorm opziet tegen nog een kuur. Waar je kan praten over dat je niet weet hoe je weer je collega’s onder ogen te moeten komen. Hoe het is om geen haar meer te hebben. En dat het fijn is om even bezig te zijn met andere dingen zonder bij na te denken. Hiervoor hebben we het Inloophuis opgericht met Passie en voor passie.
We hopen veel mensen te ontvangen, morgen op 5 oktober en in de toekomst.
Oprechte dank aan al die mensen die het inloophuis mede mogelijk maken ons ondersteunen, als donateur, met diensten en als vrijwilligers. Er is en wordt hard gewerkt met aandacht en enthousiasme.
En dat alles zet het inloophuis in de stroomversnelling.
